Als je een deel of zelfs het grootste deel van je voedsel zelf verbouwt, denk je misschien dat je je steentje bijdraagt aan een duurzamer leven. Maar als je geen gebruik maakt van polycultuurlandbouw of tuinieren, mis je misschien grote manieren om je voetafdruk te verkleinen - en je oogst te vergroten!

Maar wat is polycultuur en wat is monocultuur en is het ene beter dan het andere? Laten we dit eens tot op de bodem uitzoeken.

In dit artikel vertel ik je alles over deze dynamische landbouwmethode, leer ik je wat monocultuur is en bespreek ik het verschil tussen monocultuur en polycultuur. Daarna bespreek ik hoe je polycultuur gemakkelijk kunt integreren in je tuin, boerderij of zelfs gewoon in je bloembakken.

Wat is polycultuur-landbouw of tuinieren?

Polycultuur is een landbouwmethode die gericht is op de natuur nabootsen in haar ontwerp Deze soorten groeien in het wild meestal dicht bij elkaar en bevorderen een evenwichtiger ecosysteem.

In wezen richt polycultuurlandbouw zich op biodiversiteit.

Wat is monocultuur?

Monocultuurlandbouw en tuinieren zijn de teelt van één soort gewas of plant Monocultuur is bijvoorbeeld te zien in velden met rij na rij maïs, zoals in de meeste moderne industriële boerderijen.

Monocultuur werd populairder als landbouwtechniek tijdens de Amerikaanse Grote Depressie, toen het aanbod niet kon voldoen aan de vraag. Door grootschalige monocultuurboerderijen te creëren, konden boeren eindelijk de vraag bijhouden en werken aan het stabiliseren van de gewasprijzen.

Monocultuurlandbouw is onlangs uit de mode geraakt omdat het een uitdaging kan zijn om plagen en ziekten onder controle te houden op monocultuurbedrijven met één gewas.

Als je bijvoorbeeld alleen maar aardappelen kweekt en de grond ontwikkelt de aardappelziekte-schimmel, dan kan je hele oogst doodgaan.

Monocultuur vs. polycultuur

Monocultuur richt zich op het kweken van één soort plant, terwijl polycultuur de nadruk legt op gezelschapsplanten en biodiversiteit. Dus als we monocultuur versus polycultuur vergelijken, is polycultuur het tegenovergestelde van monocultuur.

Omgekeerd, als je polycultuur wilt zien, kijk dan naar de vele soorten bomen, struiken, onkruid, wilde bloemen en grassen in een bos.

Een toenemend aantal boeren en tuiniers wendt zich tot polycultuurtechnieken nu ze ontdekken hoe het kan ongedierte en ziekten elimineren en de bodem verbeteren Bovendien kan het verhoog je opbrengst en het aantal dingen dat je kunt kweken.

De technieken die worden gebruikt in monocultuur vs. polycultuur kunnen het succes van je planten dus aanzienlijk beïnvloeden.

Hoe is polycultuur begonnen?

Polycultuur begon tijdens het begin van de landbouw en was de belangrijkste landbouwmethode die door mensen werd gebruikt voordat grootschalige industriële landbouw populair werd.

Tot de komst van de moderne landbouw, en zelfs nu nog in veel delen van de wereld, was en is polycultuur de dominante landbouwmethode. Een bekend voorbeeld is de " drie zussen " geteeld door inheemse Amerikanen, bestaande uit pompoen, maïs en bonen.

In de polycultuur van de drie zussen ondersteunt de hoge maïs de bonen om op te groeien, leggen de bonen stikstof vast in de grond om door andere planten te worden gebruikt en creëert de pompoen een bodembedekker die zowel onkruid als ongedierte afweert.

Een ander voorbeeld is de 7-lagen bostuin die planten onderscheidt door hun gebruik van verticale ruimte.

De bostuin bestaat uit 7 lagen:

• Een bladerdak van bomen aan de bovenkant,
• Gevolgd door dwergbomen eronder,
• Dan struiken,
• Een laag kruidachtige planten,
• De "rhizosfeer" (d.w.z. wortelgroenten),
• Dan bodembedekkers (denk aan aardbeien),
• En tot slot, wijnstokken.

Als we dus onderscheid maken tussen monocultuur en polycultuur, dan is polycultuur veel ouder en beter ontwikkeld dan monocultuur.

Om meer te leren over de verschillen tussen monocultuur en polycultuur, kan deze korte video helpen:

Is permacultuur hetzelfde als polycultuur?

Polycultuur is niet hetzelfde als permacultuur, maar ze zijn wel vergelijkbaar. Over het algemeen verwijst polycultuur naar een methode van landbouw of tuinieren, terwijl permacultuur een groter bereik heeft.

Permacultuur kijkt, net als polycultuur, naar biodiversiteit, maar omvat ook meer elementen van de boerderij en grotere ecosystemen, zoals water- en energiebronnen, gebouwen en constructie, en de indeling en het ontwerp van de boerderij.

Omdat polycultuur en permacultuur veel van dezelfde ideeën omarmen, zoals het nabootsen van de natuur, het vergroten van de biodiversiteit en het verminderen van de impact op het milieu, zul je vaak zien dat de termen door elkaar worden gebruikt, vooral als het gaat om tuin- of landbouwtechnieken.

De voordelen van polycultuurteelt

Er zijn veel redenen om polycultuur uit te proberen, of het nu in een kleine moestuin is of op een grootschalige boerderij. Toch is misschien wel een van de beste redenen om polycultuur uit te proberen het feit dat het kan uw opbrengst aanzienlijk verhogen !

I n monocultuur versus permacultuur tuinieren is permacultuur beter om ruimte te besparen. Dat komt omdat je meer planten op dezelfde plek kunt zetten door "de gaten op te vullen" met gezelschapsplanten.

Er zijn echter meer voordelen dan een overvloedigere oogst:

• Tuinen met polycultuur zijn beter bestand tegen ongedierte Een veelgebruikte praktijk in polycultuur is om sommige planten te omringen met kruiden, waarvan de sterke geur insecten in verwarring brengt en de geur van de plant maskeert.
• Polycultuur verbetert de bodemkwaliteit. Zoals ik al zei bij de drie zussen, vervangen bepaalde planten zoals peulvruchten, klaver en lupine voedingsstoffen die andere planten uit de grond halen, zodat er minder mest nodig is.
• Polycultuur bevordert biodiversiteit Boerderijen met polycultuur streven naar een grotere diversiteit om de natuur na te bootsen en lage opbrengsten te voorkomen. Bij polycultuur kan een ander gewas in de plaats komen als het ene gewas mislukt.
• Polycultuurmethoden onderdrukken onkruid op natuurlijke wijze. Je kunt ongewenst onkruid voorkomen en vermijden door meer beschikbare ruimte te benutten en afdekgewassen te planten.
• Het is beter voor het milieu en je budget. Met polycultuur hoef je geen kunstmest, pesticiden of leuke tuinsnufjes te kopen. Het enige wat je nodig hebt zijn wat zaden! Dat maakt het niet alleen veiliger voor het milieu, omdat je minder verpakkingsmateriaal en productie-uitstoot nodig hebt, maar het bespaart je ook geld.
• Polycultuur bespaart water. Met de juiste begeleidende planten krijgt je grond genoeg schaduw om de hele dag vochtig te blijven, zelfs in de zomerhitte.
• Je hebt niet veel ruimte nodig. Polycultuur levert een grotere opbrengst per vierkante meter op dan monocultuur, omdat je kamerplanten gelukkig samenleven, zelfs als ze erg dicht op elkaar staan.

Zijn er nadelen aan polycultuur?

Hoewel er veel voordelen zijn, heeft polycultuurteelt ook een paar nadelen. Afhankelijk van je specifieke tuiniermethoden kan polycultuurteelt meer zijn dan andere vormen van tuinieren. arbeidsintensief en contra-intuïtief dan andere vormen van tuinieren.

Eén methode om bedden in te zaaien bestaat uit het mengen en verspreiden van zaden, wat kan resulteren in bedden die meedogenloos moeten worden uitgedund om te veel concurrentie te voorkomen. Deze methode vereist echter ook gedetailleerde kennis over hoe elke plantuitloper eruit ziet om ze te onderscheiden van onkruid.

Identificeren welke zaden je hebt uitgezonden is een van mijn grootste problemen, maar als je de oogst ziet, is het de moeite waard. Ik bedoel, wat maakt het uit of het courgette, meloen, komkommer of pompoen is - het is eten en het is lekker!

En terwijl het voor Moeder Natuur misschien eenvoudig is om uit te zoeken welke planten het beste bij elkaar groeien, is het voor gewone stervelingen een grotere uitdaging.

Rekening houden met combinaties van bodemzuren, zonbehoeften, behoeften aan voedingsstoffen en nog veel meer voor combinaties van soorten kan zeker complexere planning vereisen dan het planten van een rij van elke plant en het dan voor gezien houden. Er zijn echter manieren om het gemakkelijker te maken - zie Plantengilden hieronder.

Hoe kan ik beginnen met polycultuur?

Je kunt beginnen met polycultuur door een tuin- of boerderijontwerp te plannen dat ruimte biedt aan biodiversiteit en het integreren van samen planten in je bestaande tuin.

Hoe je deze tuinmethoden gaat gebruiken, hangt af van de status van je project.

Stel dat je een nieuwe tuin of boerderij begint. In dat geval wil je polycultuur- of permacultuurtechnieken opnemen in het eerste ontwerp van de boerderij om de lay-out te maximaliseren voor efficiëntie en gemak. Je kunt bijvoorbeeld overwegen waar je water voor irrigatie kunt opvangen en opslaan.

Als u al een aangelegde tuin Er zijn veel manieren waarop je kunt beginnen met het omzetten van je huidige ontwerp naar permacultuurelementen op een meer geleidelijke manier.

Werk met wat je hebt

Polycultuur draait om werken met de natuur Begin dus met het identificeren van de ankerpunten van je tuin: dit zijn alle bomen en vaste planten die nergens heen gaan. Gebruik deze planten als de middelpunten om polyculturen rond te ontwikkelen.

Wanneer je eenjarigen plant voor het volgende seizoen, overweeg dan om deze soorten te combineren met andere planten.

Gebruik plantengilden

Plantengildes zijn misschien wel mijn favoriete onderdeel van polycultuurtuinieren, dankzij het eenvoudig te volgen kader en de mogelijkheid tot creativiteit.

Zoals hierboven vermeld, kan het verbijsterend zijn om de perfecte combinatie van planten voor een polycultuurtuin te bepalen. Maak kennis met plantengildes.

Guilds maken gebruik van gezelschapsplanten, maar het gebeurt op een specifieke manier die het proces kan vereenvoudigen.

Hoe bouw je plantengildes

Elk lid van het plantengilde zou een of meerdere rollen moeten hebben, en een goed gilde zou ten minste een van de volgende rollen moeten hebben:

• Stikstof fixeerders Om het toevoegen van kunstmest te vermijden, helpt het om soorten te planten die stikstof terug in de bodem binden.
• Bestuivers Plant bloemen of kruiden om bijen aan te trekken.
• Dynamische accumulatoren Dit is een fancy term voor diepgewortelde planten of groenten die diepere grond kunnen openbreken en zorgen voor een betere lucht- en waterabsorptie. Hiertoe behoort smeerwortel, een van mijn absolute favoriete accumulatoren. Het is ook de perfecte partnerplant voor asperges, mijn favoriete groente!
• Repellers Dit zijn vaak sterk ruikende kruiden die insecten in verwarring brengen. Bekijk enkele voorbeelden in "Kruiden die vlooien en vliegen afweren".
• Mulchers Mulchers zijn meestal vaste planten die een constante aanvoer van compost toevoegen van afgevallen bladeren. Deze zijn perfect voor "hakken en neerzetten", een geweldige manier om koolstof aan je grond toe te voegen.
• Onderdrukkers Dit zijn meestal bolgewassen die fungeren als een ondergrondse barrière om te voorkomen dat planten zoals grassen in je plantzone kruipen en met andere wortels concurreren om voedingsstoffen. Citroengras is hier een van mijn favorieten.

Afhankelijk van het soort ontwerp dat je wilt, kun je vaak planten kiezen die meerdere rollen vervullen.

Narcissen zijn bijvoorbeeld uitstekende onderdrukkers en trekken bestuivers aan. Veel insectenwerende kruiden werken als bodembedekker.

Gilden zijn een prachtige kans om creatief en speels te worden in de tuin. Bovendien zijn ze heel flexibel, zodat je ze voor allerlei doeleinden kunt ontwerpen.

Hier is een geweldig voorbeeld:

Vera Greutink, een polycultuurtuinier in Nederland, laat zien hoe een gilde (ze noemt ze 'polyculturen', maar het idee is hetzelfde) kan worden ontworpen met een type keuken in gedachten of zelfs een specifiek gerecht.

Bekijk deze video van haar Italiaanse polycultuur met negen verschillende groenten en kruiden die in de Italiaanse keuken worden gebruikt.

Voorbeelden van succesvolle polycultuurboerderijen

Als je op zoek bent naar meer inspiratie, bekijk dan deze voorbeelden van permacultuur- en polycultuurboerderijen.

Miracle Farms, Quebec, Canada

Stefan Sobkowiak is de eigenaar van Miracle Farms in Quebec, Canada, met een 22 jaar oude permacultuurboomgaard van 5 hectare. De boomgaard is aangelegd volgens een patroon dat hij "NAP" noemt, wat staat voor Nitrogen-fixer, Apple, Plum, naar de manier waarop de rijen zijn geplant.

Hij heeft 4 hectare van de boerderij gewijd aan een u-pick systeem, wat volgens hem 40% van de kosten voor de boomgaard bespaart. Ook doet de boerderij dienst als klaslokaal, waar permacultuurcursussen voor boeren worden aangeboden.

Findhorn Ecodorp

Van deze menselijke nederzetting in Schotland wordt gezegd dat ze volledig duurzaam is. Ze begon in de jaren 1980 en is uitgegroeid tot een volwaardige gemeenschap die ernaar streeft haar ecologische voetafdruk te verkleinen.

Het dorp maakt gebruik van gemeenschapsondersteunde landbouw om zijn inwoners te voorzien van biologische producten. Daarnaast beschikt het over een "windpark" om energie te oogsten en heeft het een afvalwaterzuiveringssysteem dat gebruik maakt van alle levende organismen, van bacteriën tot bomen tot vissen, om het afvalwater van de gemeenschap te zuiveren.

Het Permacultuurinstituut van El Salvador (IPES)

Volgens hun website begonnen permacultuurtechnieken in de jaren 1980 op te duiken in El Salvador en jaren daarna begonnen de Campesinos, of boeren, informatie over permacultuur te delen.

Het instituut begon in 2002 om het delen van kennis over deze vorm van landbouw te ondersteunen. In 2008 werd de Suchitoto boerderij gestart met vrijwilligers en studenten die het land bewerken met permacultuurtechnieken.

Primrose Farm, Wales

Primrose Farm in Wales wordt geleid door Paul Benham, die in 1985 naar de boerderij verhuisde.

De boerderij is erg klein, slechts anderhalve hectare, maar volgens nieuwsberichten verdient Benham meer dan £25.000 per jaar aan zijn producten.

Primrose Farm en Benham hebben door de jaren heen veel prijzen gewonnen en veel lof geoogst. Tegenwoordig organiseert Primrose Farm retraites, workshops en lessen om informatie over polycultuur te promoten en te verspreiden.

Stonecroft Boerderijen, Wisconsin

Mike Trinklein van Stonecroft farms is niet alleen een succesvolle permacultuurboer, hij heeft ook een hele persoonlijkheid. Mike deelt graag al zijn faalverhalen, waarover hij schrijft op zijn website.

Ondanks alle mislukkingen die hij nauwgezet met ons deelt, heeft hij behoorlijk wat succes geboekt op Stonecroft Farms, waar hij voornamelijk lavendel, perziken, hazelnoten, kersen, aronia en bonen verkoopt.

Polycultuur is de juiste weg

Of je nu weinig tuinruimte hebt en de opbrengst wilt maximaliseren, of een boerderij hebt van meerdere hectaren en je ecologische voetafdruk wilt verkleinen, polycultuur is misschien de juiste manier.

Als het aankomt op duurzaamheid, praktisch nut en variëteit, wint permacultuur altijd het debat over monocultuur versus polycultuur.

Met een beetje aandacht en planning kun je beginnen met het toepassen van polycultuurtechnieken en op weg gaan naar een bloeiende, duurzame boerderij of tuin.

Wat denk jij, ga jij een polycultuurtuin aanleggen? Wat zijn jouw favoriete gildes? Deel je gedachten hieronder in de comments!

Meer over tuinieren, polycultuur en permacultuur: